De Nederlanders waren de eersten die in de XVIII eeuw van Europeanen kennismaakten met rooibos, en later werd het in bijna alle delen van de wereld bekend. Dat de Hottentotten rooibos gebruikten om een drankje te maken, werd ontdekt door Karl Peter Thunberg, die in Zuid-Afrika was namens de Nederlandse Oost-Indische Compagnie[2].
De verspreiding van rooibos in Europa begon in de eerste jaren van de XX eeuw[3]. De verspreiding van rooibos werd vergemakkelijkt door de emigrant-ondernemer Veniamin Gunzberg (Benjamin Ginsberg) uit Dinaburg, die aan het begin van de XX eeuw de industriële productie van rooibos en de export naar Europa organiseerde[2]. De eerste persoon die rooibos uit zaad op de plantage kon verbouwen, was Doctor Peter Le Fras Nortier[4].
Momenteel wordt Aspalathus linearis op industriële schaal verbouwd in Zuid-Afrika. De hele Söderberg Valley wordt ingenomen door plantages van deze plant. De jaarlijkse productie is ongeveer 12.000 ton, waarvan 6.000 ton wordt geëxporteerd. De helft van het geëxporteerde volume wordt geconsumeerd door Duitsland[5]. Er zijn pogingen ondernomen om lineaire aspalathus te verbouwen in Zuid-Amerika en Australië, maar deze waren niet succesvol.
Struiken van 1,5 jaar oud worden gebruikt voor de productie. Dunne takken worden van de struiken gesneden, verpletterd in de fabriek, waarna fermentatie wordt uitgevoerd (vergelijkbaar met de productie van thee) — grondstoffen worden op een horizontaal oppervlak uitgespreid, met water besproeid en enkele uren in de zon achtergelaten. Na de fermentatie wordt een snelle droging uitgevoerd (nu worden vacuüm drogeenheden gebruikt), sortering, pasteurisatie, en verpakking. Rooibos wordt op dezelfde manier verpakt als thee — ofwel in bulk in tassen en dozen, ofwel in wegwerpbare theezakjes. De meeste grote “thee” bedrijven bieden in hun productlijn verschillende varianten van rooibos aan, in verschillende verpakkingen, gearomatiseerd, als onderdeel van verschillende theeachtige mengsels.
Rooibos wordt gebrouwen in een gewone theepot (porselein, aardewerk, klei). Het proces van het brouwen van rooibos is heel eenvoudig — het moet worden gevuld met kokend water en minstens vijf minuten worden bewaard. Soms wordt aanbevolen om de ketel in een hete oven te plaatsen voor een betere extractie tijdens infusie, zodat het niet afkoelt of zelfs blijft koken — in tegenstelling tot gewone thee, verdraagt rooibos normaal koken. Voor het koken van rooibos is het raadzaam om te gebruiken kettles gemaakt van hittebestendig glas, dat wordt verwarmd op een elektrisch fornuis of gas-door een verdeler.
De dosering van droge rooibos is ongeveer hetzelfde als die van zwarte thee — één tot twee theelepels per kopje. Rooibos “thee blaadjes” zijn erg dicht, het proces van extractie van stoffen is vrij lang, dus rooibos kan meerdere keren worden gebrouwen, en met herhaald brouwen, de drank blijkt bijna zo verzadigd te zijn als bij de eerste.
Zuid-Amerikaanse Pretorius heeft een originele manier bedacht om rooibos te maken — in een espressomachine. Hij slaagde erin om “espresso van rooibos” te krijgen – een drankje dat eruit ziet als espresso koffie, met een “cap” van schuim, heel sterk (de sterkte neemt toe doordat rooibos tijdens het koken wordt gemalen, wat een veel betere extractie geeft), baksteen-rode kleur met een saffraan tint. Om het te krijgen, moest Pretorius een geschikt hoogwaardig rooibos ras selecteren. Pretorius patenteerde zijn uitvinding, en later waren er andere ontwikkelingen van de “koffie” richting — rode cappuccino, rode latte, rode cappuccino met ijs.
Rooibos is cafeïnevrij en heeft lage niveaus van tannines (minder dan 5%) en relatief hoge niveaus van vitamine C (ongeveer 9,4%).
Studies uitgevoerd in Japan hebben een hoge mogelijkheid vastgesteld om de activiteit van sommige sterke mutagenen bij muizen te onderdrukken.
Bovendien zijn de beschermende eigenschappen van de rode struik tegen CNS-schade aangetoond in bepaalde delen van de hersenen.
De in thee gevonden flavonoïden vertonen antioxidant eigenschappen zowel in vitro als in vivo. Zo kan het radioprotectieve effect van rooibos thee worden verklaard door het verdedigingsmechanisme van het lichaam tegen vrije radicalen.
Tegelijkertijd zijn er geen significante actieve verbindingen in de bladeren, met uitzondering van fluor en koper.
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.